Zo hallo allemaal, het is alweer bijna tijd om mezelf eerst weer even voor te stellen…
drie weken niets gepost..schande! Maar ik ga het goed maken. Onderaan kunnen jullie namelijk flink wat fotomateriaal aanschouwen.
Tja waar moet ik beginnen? Wij blijven ons hier begeven in paradijselijke sferen. Zo’n drie weken geleden begon de wind ook echter aan te trekken. Voor mij dus geen excuses meer  mogelijk. Ik moest en zal mij in het water begeven met een kite. Ondanks de waarschuwingen voor krokodillen dus gewoon gaan. Eerst hebben wij een aantal dagen gekite bij Port Douglas. Ik maakte nog steeds geen echte meters. Paul begon al aardig met zijn kont de lucht in te gaan…ik hielt mijn hart vast. Na 5 dagen was het tijd om weer een tropisch regenwoud park te bezoeken met de bijbehorende ‘creeks’ en ‘waterfalls’. Hoe bizar is het dat paul en ik gewoon ‘geen zin’ meer hadden, in nog een wandeltocht door dit o zo mooie regenwoud…zou het verzadiging zijn of gewoon enorme verwennerietus?
Ik denk het laatste
Na een fantastische route langs de kuststrook en een pitstop bij autobarn in Cairns (toko waar we frits gekocht hebben), zijn we terecht gekomen bij Mission beach. Wederom adembenemend mooi strand. En hier was het waar paul zijn eerste echte hardcore mannen bbq heeft gemaakt. Gruwelijk lekker.
Na wat adviezen van locals kwamen wij terecht bij Alva beach. Toen was er wind…en wind…en wind. Fantastisch mooie plek. Water verschilde zo’n meter of drie tussen de getijen door. Wat inhoud dat er een mega lagoon ontstond waar ik overal kon staan in het water. Perfecte condities om nu eens echte meters te gaan maken….en OF dat gelukt is!!
Na een week onafgebroken bezig te zijn geweest met elkaar, de zee, de wind en mijn boek..vertrokken we naar airlie’s beach. De poort naar de whitsunday islands. Hier konden we er niet omheen om een zeiltocht te boeken. Zo gezegd zo gedikkiedaan. Twee dagen zeilen met wederom: veel wind. Vijfenveertig graden schuin hangen, schildpadden voorbij zien zwemmen, gesnorkeld tussen de vissen en heel wat mooie reef kunnen aanschouwen en he…laten we het vooral niet over het slapen op de boot hebben. Whitehaven beach, waar wij ‘s nachts lagen aangemeerd, bestaat uit 98% puur glas. Dames en heren: dat is pas echt wit en zacht!
Nu beland in Mackay bij een vriend van Jelle. Super gastvrije mensen..en wellicht kan ik hen morgen mij kunstjes laten zien want dan is er……wait for it…..WIND!!!

Please specify a Flickr ID for this gallery

Tijd is een relatief begrip..een maand weg…veel indrukken opgedaan.
De vraag blijft echter: hoeveel maanden kunnen we nog weg blijven?
Vooraf een budgettering gemaakt van wat we dachten uit te gaan geven, lukt dit ons ook?

Daar gaat deze blog over…

- één maand oftewel 31 dagen oftewel 744 uren
- 500 km met de station wagon gereden
- 1409 km met Frits de bus gereden
- aantal onbetaalde nachten: 21 nachten
- aantal keren NIET zelf gekookt: 5 keren
- aantal bezoekers libertatum.nl: 643 keren

Uitgegeven Beraamd
eten/drinken: $841,23 ($667) –> -
overnachtingskosten $353,80 ($833) –> +
benzine/reiskosten: $466.77 ($144) –> -
extra uitgaven: $430,40 ($444) –> +

Uitgegeven totaal: $2142.20
Aanvankelijk gebudgeteert: $2128,00

Kortom: de benzine is toch duurder dan dat we dachten. De boodschappen zijn nóg duurder dan dat we dachten. Het slapen in de wijde natuur bevalt ons goed. We doen genoeg extra dingen zoals we van te voren hadden bedacht.

Wij zijn tevreden met het resultaat, maar de slimme lezers onder ons weten maar al te goed:

– in het verleden behaalde resultaten, bieden geen garanties voor de toekomst -

foto’s van festival, cape tribulation en meer….

Please specify a Flickr ID for this gallery

Filmpje van ‘frits de bus’!!!

Tja waar begin je een ‘kort verhaal’ na anderhalve week miljoenen indrukken opgedaan te hebben? Want zo is het hier…al je zintuigen draaien overuren. Je ruikt dingen die je nooit eerder geroken hebt. Je hoort geluiden van dieren, planten en bomen die je nog nooit gehoord hebt. Je ruikt geuren die je nooit eerder geroken hebt. Je proeft fruit en vlees zoals het nog nooit geproefd heeft. Je voelt dingen die je nooit eerder zo gevoeld hebt (denk aan stromend tropisch regenwoud water uit een waterval over je hete voetjes) en tenslotte zie je dingen waarvan je alleen dacht dat ze in het paradijs zouden bestaan…

En dat allemaal, begon op donderdag 20 september toen wij dan eindelijk onze campervan konden gaan betrekken. Hoe blij kun je zijn met nog geen 8 m2! Onze eerste route was naar Port Douglas. Een chique strandplaats met een strand genaamd ’4 Miles Beach’. De lengte van het strand spreekt dus voor zich. Dit zou de ultieme kite spot geweest zijn, ware het niet dat de wind was gaan liggen. Uitgebreid onze aangeschafte hangmatten uitgeprobeerd. Geen overbodige luxe. Hier ook onze eerste ‘wild kamperen’ actie gehad. Midden in een woonwijk, gordijntjes dicht en tukken. Ik geloof dat Paul en ik gezamenlijk 4 uur geslapen hebben die nacht…maar hè alles went.

Ons volgende doel was ‘Cape Tribulation’. Op dit punt in het noorden van Queensland eindigt het tropisch regenwoud IN de zee…fantastisch mooi! Hierbij gaan de foto’s voor zich spreken. Dan denk je na de hierboven beschreven plek wel het paradijs gehad te hebben…maar toen waren we nog niet bij Archers point geweest. Dit ligt nog noordelijker vlakbij Cooktown. Cooktown zelf, is een dorp dat je bereikt door drie uur lang door de outback te rijden. Overal bosbrandjes om je heen en heel wat loslopend wild (vee en walibi’s). Cooktown is alsof de tijd 150 jaar heeft stil gestaan. Enfin Archers point: super kite sessies gehad. Paul dan, want ik kak nog steeds in na 5 meter gevaren te hebben…maar deze plek was echt super! Wild kamperen praktisch in de zee. Geen bereik op je telefoon. Enkel contact met elkaar en wat anderen metgezellen op dit paradijselijke plekje.

Na drie dagen terug naar Cooktown gegaan omdat wij het wel gênant vonden worden om wéér drinkwater bij de ‘buren’ te gaan bietsen. Toen toch besloten naar het beruchte en beroemde festival uit het ‘noorden’ te gaan: Waliby Creek Festival. Zeer interessant om een keer van dichtbij mee gemaakt te hebben. Hippies bestaan nog steeds. Genoten van de muziek en onze ogen uit gekeken. Ook nog een geweldig mooie waterval op ons lijstje er bij kunnen zetten.

Vandaag de route naar het zuiden weer opgepakt. Noordelijker dan dit gaan we dus niet. Ik heb vandaag voor het eerst gereden. Links. Vraag maar aan Paul hoe dat ging…

Liefs en liefde.

van mij

Wisten jullie dat:
* wij meteen een aanrijding hadden toen wij onze campervan startte…: hoezo staat ie ook in zijn achteruit?
* de grootste spin tot nu toe gezien zo’n 10 cm was (slik..)
* je in Australië als dank voor het redden van iemands kite een zak wiet als bedankje krijgt
* wiet in Australië net zo sterk is als een sigaret
* walibi’s in plaats van weg te springen van je auto (als je met 110 km per uur aan komt karren) juist voor je auto gaan springen
* je van kokosnoot-haar een armband kunt maken