Tja waar begin je een ‘kort verhaal’ na anderhalve week miljoenen indrukken opgedaan te hebben? Want zo is het hier…al je zintuigen draaien overuren. Je ruikt dingen die je nooit eerder geroken hebt. Je hoort geluiden van dieren, planten en bomen die je nog nooit gehoord hebt. Je ruikt geuren die je nooit eerder geroken hebt. Je proeft fruit en vlees zoals het nog nooit geproefd heeft. Je voelt dingen die je nooit eerder zo gevoeld hebt (denk aan stromend tropisch regenwoud water uit een waterval over je hete voetjes) en tenslotte zie je dingen waarvan je alleen dacht dat ze in het paradijs zouden bestaan…
En dat allemaal, begon op donderdag 20 september toen wij dan eindelijk onze campervan konden gaan betrekken. Hoe blij kun je zijn met nog geen 8 m2! Onze eerste route was naar Port Douglas. Een chique strandplaats met een strand genaamd ’4 Miles Beach’. De lengte van het strand spreekt dus voor zich. Dit zou de ultieme kite spot geweest zijn, ware het niet dat de wind was gaan liggen. Uitgebreid onze aangeschafte hangmatten uitgeprobeerd. Geen overbodige luxe. Hier ook onze eerste ‘wild kamperen’ actie gehad. Midden in een woonwijk, gordijntjes dicht en tukken. Ik geloof dat Paul en ik gezamenlijk 4 uur geslapen hebben die nacht…maar hè alles went.
Ons volgende doel was ‘Cape Tribulation’. Op dit punt in het noorden van Queensland eindigt het tropisch regenwoud IN de zee…fantastisch mooi! Hierbij gaan de foto’s voor zich spreken. Dan denk je na de hierboven beschreven plek wel het paradijs gehad te hebben…maar toen waren we nog niet bij Archers point geweest. Dit ligt nog noordelijker vlakbij Cooktown. Cooktown zelf, is een dorp dat je bereikt door drie uur lang door de outback te rijden. Overal bosbrandjes om je heen en heel wat loslopend wild (vee en walibi’s). Cooktown is alsof de tijd 150 jaar heeft stil gestaan. Enfin Archers point: super kite sessies gehad. Paul dan, want ik kak nog steeds in na 5 meter gevaren te hebben…maar deze plek was echt super! Wild kamperen praktisch in de zee. Geen bereik op je telefoon. Enkel contact met elkaar en wat anderen metgezellen op dit paradijselijke plekje.
Na drie dagen terug naar Cooktown gegaan omdat wij het wel gênant vonden worden om wéér drinkwater bij de ‘buren’ te gaan bietsen. Toen toch besloten naar het beruchte en beroemde festival uit het ‘noorden’ te gaan: Waliby Creek Festival. Zeer interessant om een keer van dichtbij mee gemaakt te hebben. Hippies bestaan nog steeds. Genoten van de muziek en onze ogen uit gekeken. Ook nog een geweldig mooie waterval op ons lijstje er bij kunnen zetten.
Vandaag de route naar het zuiden weer opgepakt. Noordelijker dan dit gaan we dus niet. Ik heb vandaag voor het eerst gereden. Links. Vraag maar aan Paul hoe dat ging…
Liefs en liefde.
van mij
Wisten jullie dat:
* wij meteen een aanrijding hadden toen wij onze campervan startte…: hoezo staat ie ook in zijn achteruit?
* de grootste spin tot nu toe gezien zo’n 10 cm was (slik..)
* je in Australië als dank voor het redden van iemands kite een zak wiet als bedankje krijgt
* wiet in Australië net zo sterk is als een sigaret
* walibi’s in plaats van weg te springen van je auto (als je met 110 km per uur aan komt karren) juist voor je auto gaan springen
* je van kokosnoot-haar een armband kunt maken
.