Oftewel, één..twee..drie..proost! Dat hebben wij de laatste weken veel geroepen. De zelf gebrouwde rijstenwijn, oftewel ‘happy water’ kan ik de komende tig jaar niet meer zien.. MAAR vreemd genoeg kreeg ik er geen ‘driesten-koppijn’ van , dat scheelde.
De afgelopen weken hebben wij genoten van het Vietnamese leven aan de kust. Mui Ne is eigenlijk voor niemand aan te raden..tenzij je gek bent op kitesurfen òf op Russische vrouwen (de mannen zijn echt TE lelijk namelijk..). Zoals jullie weten zijn Paul en ik in ieder geval beide gek op het eerste. Daarnaast hadden wij een zeer chill hotel met een zwembad en iedere ochtend ontbijt. Wij hebben ons uitstekend vermaakt.
Het leuke aan een aantal weken op één plek zitten is dat je de (sub)cultuur en mensen beter leert kennen. Iedere dag ontmoetten we dezelfde mensen van en bij de kiteschool. Een mix van Vietnamezen, Europeanen, Russen, Australiërs, Israëliërs en Canadezen. Al snel voelt alles en iedereen vertrouwd. In de avonden gingen we met zijn allen eten en daarna drankjes drinken rondom het kampvuur bij de waxbar. Kortom: het perfecte leven.
Via onze nieuwe vrienden van de VKS (Vietnam kiteboarding school) hebben wij een kijkje kunnen nemen in de typische Vietnamese keuken. Niet alleen hebben wij ons ziek gegeten aan de phô, maar ook krokodil, kikker, geit en struisvogel hebben de revu gepasseerd. Op sommige momenten was ik blij dat ik al enig happy water had genuttigd, alvorens de maaltijd te nuttigen :-p. Vooral het einde van de maaltijd was een feest. Dan was het namelijk tijd voor het ‘chicken-head’ spel. Dit gaat als volgt: men neme het overgebleven gebraden hoofdje van de kip, prikt deze op een stok en doet deze in een leeg bierflesje. Vervolgens mag iedereen aan de tafel tegen de kop schieten met zijn/haar vinger. Degene naar wie de ‘checken-head’ wijst moet een shot happy water nemen. De laatste shot uit de fles wordt gevolgd door het ETEN van de kop. Thank god dat wij beide nooit de laatste zijn geworden…
Daarnaast heb ik nog nooit van mijn leven zo mooi gezongen tijdens karaoke…ik had gewoon 100 punten! Er zijn volgens mij zelfs beelden van..maar die kunnen beter niet openbaar gemaakt worden.
Natuurlijk was er ook nog mijn verjaardag. Tom (mijn nieuwe vietnamese broertje) had een fantastische taart geregeld die ik om twaalf uur mocht uitblazen. Daar stond ik dan. Met mijn blote voeten op het strand taart aan te snijden..in februari!! De helft van de taart belande overigens op een ieders gezicht. Dat schijnt leuk te zijn .
Wat ook zeker genoemd moet worden is het feit dat ik voor het eerst ‘gesprongen’ en ‘toe side’ gereden heb!! Zie foto’s, dan snap je het. Paul kan tegenwoordig al de ‘front’ en ‘back roll’!! Foto’s volgen :-p.
Dan was er nog ons middagje motorbiken. Gelukkig is het niet zo dodelijk hectisch als in Hanoi, maar in Mui Ne zijn ook zeker veel motoren te vinden. We hebben het overleefd dankzij Paul zijn rijvaardigheid en anticipatie vermogen. Ik ben echter zo’n vijf keer stilletjes gestorven achterop…
We hebben het oude vissersdorpje bezocht en zijn bij de zandduinen geweest. Een goede invulling van een windloze dag .
Na ruim vijf weken MuiNe was het tijd om verder te gaan, naar Saigon. Saigon is eigenlijk nu Ho Chi Minh city maar elke Vietnamees zegt Saigon, dus ik ook. Vergeleken met Hanoi oogt Saigon een stuk rijker en meer westers. Paul en ik vonden het hierdoor ook iets minder ‘leuk’ dan Hanoi. Toch is dit zeker een stad om gezien te hebben. Al is het alleen om de geschiedenis ervan. Zeer schokkende foto’s gezien in het war museum…en ‘agent orange’ is echt geen oranje agent..:-(
Wij hebben ook een dagtrip door de Mekong delta gedaan. Mooi om te zien hoe de mensen daar leven in dit vruchtbare gebied. De ter plekke gemaakte kokossnoepjes zijn gruwelijk lekker.
Drie dagen geleden zijn wij met de bus vertrokken naar Phnom Phen in Cambodja. De busreis en grensovergang met visum regelen ging vlekkeloos. Dan heb ik het voor het gemak niet over de zes uur durende muzikale terreur van Vietnamese popsterren op dvd, die door de bus galmde .
Over Cambodja blog ik de volgende keer! Daaaaaaag!!

Please specify a Flickr ID for this gallery

Stand van zaken sinds onze laatste blog:

11,5 uur gevolgen in een vliegtuig
20 uur gezeten in de bus
2 uur gezeten in de taxi
28 uur gelegen en geslapen in de trein
48 uur gevaren op een boot

Dat is dus heel wat Vietnam wat wij in de afgelopen twee weken hebben gezien! Onze conclusie: wat een land! Drie klimaten,veel lieve mensen, goed eten, veeeeeel brommers, veeeel punthoedjes, nog meer rijstvelden en wat een mega interessante geschiedenis!

We zijn onze Vietnam avontuur begonnen in Hanoi. Oftewel in het ‘communistische’ noorden. Afgezien van de vele hamers en sikkels, lelijke groene uniformen en afgebrokkelde lelijke grauwe gebouwen is er van het echte communisme niet veel meer te merken. Paul en ik hadden een aantal ‘bia’ tjes nodig om de drukte aan te kunnen in Hanoi. Wat een chaos! Zoals velen weten die een Aziatisch land aan hebben gedaan, is het oversteken met de ogen dicht gewoonweg de beste en veiligste optie. Vooral niet midden op de weg panikeren, dan wordt het je dood.
Dan was er ook onze lieve oom Ho. Toch vreemd om hem gewoon te zien liggen, alsof ie slaapt. Vooral de gedachte dat hij ‘gewoon’ uitgestrooid had willen worden over het mooie platteland van Vietnam, maakte het een toch wat bizarre ervaring.
Ook was er in Hanoi het bedrijfsfeest van het bedrijf waar Paul mee samenwerkt. Wij werden onthaald als ware helden en moesten vervolgens iets doen (tegenover 60 man) wat zeer eervol is in Vietnam. Ik schaam me hier zo voor..dat ik verder niet uit de doeken ga doen WAT we precies moesten doen…maar denk maar aan volksvermaak nummer één in zuid-oost-Azië en je bent warm..
Wij hadden ook twee tripjes geboekt. Een Halong bay tour en een Sapa tour. Halong bay op de boot was fantastisch. Mega luxe en geen één andere toeristen boot tegen gekomen. Een unicum daar! Ook aardige andere mensen ontmoet. Alles was één grote droom tot ik in de ochtend wakker werd met een dood vogeltje naast me. Paul was getroffen door een of ander virus. Laten we het erop houden dat het toilet nog nooit zo erg zijn beste vriend is geweest als die nacht…
Ik dus als de wiedeweerga in actie want we zouden die avond in een nachttrein hebben moeten zitten richting de bergen. Dat dus helaas moeten cancelen en ook de busreis terug naar Hanoi konden we vergeten vanwege het zieke vogeltje. Het resultaat was dat we in een verschrikkelijk eng raar oud communistisch vervallen hotel terecht kwamen in halong city. Er was echter wél een toilet.
De volgende dag terug naar Hanoi en die nacht werd ik beroofd van mijn gezonde lichaam. Ik had Paul dus toch geen nachtkusje moeten geven… Enfin, drie ‘verloren’ dagen later hebben we Hanoi nog even verder verkend om vervolgens de nachttrein te pakken naar Hue.
Hue ligt ongeveer in het midden van Vietnam. Het staat bekend om het oude paleis van de laatste keizer die in het land heeft geheerst. Ook zijn er een tal van pagodes en tempels te bezichtigen. Kortom na één dag vond Paul (;-)) het mooi geweest en hebben we een ‘DMZ’ tour geboekt. Voor degene die tijdens geschiedenis nooit oplette: DMZ is de demilitarized zone. Dit is de plek waar er zeer heftig gevochten is tussen de Amerikanen en de Vietnamezen. We hebben de zeer indrukwekkende tunnels gezien en het gebied waar veel napalm gebruikt is. Ook hebben we Khe Sahn bezocht. Tim, inderdaad, ‘Born in the USA’ heeft toch een iets andere betekenis dan dat ik vroeger altijd dacht toen ik het refrein meezong!
Na Hue zijn we met de bus naar Hoi An gereden. Hoi an is een fantastisch oud dorp waar vroeger veel verhandeld werd. Vooral de Chinezen hebben hun voetsporen daar achter gelaten. Het zou me niets verbazen als de VOC er ook een vaste stek heeft gehad. S’ avonds schijnen er in Hoi An overal lampionnen en hangt er een bijzonder warme sfeer. De eerste avond struinde we rond langs het riviertje totdat we ineens Tam en Candice voorbij zagen varen in een bootje. Leuke Aussies die we hadden ontmoet tijdens de Halong bay trip. Daar hebben we dus nog wat gezellige momenten mee beleeft in Hoi an. Natuurlijk hebben wij de verleiding niet kunnen weerstaan om ook kleren en schoenen te laten maken. Dat MOET tenslotte als je in Hoi An bent. Drie jurken, twee paar leren slippers, een paar gympen en een boardshort verder. Bij deze bedankt mam en pap, jullie ‘kerst kado’ is goed besteed .
Na 17 uur in de tweede nachttrein te hebben gezeten..kwamen we drie dagen geleden aan in Mui Ne. Een toeristische kustplaats in het zuid-oosten van Vietnam. Je zou het ook Rusland kunnen noemen. De menu’s zijn hier namelijk zelfs in het Russisch. Hier waait zeer veel wind en is het elke dag 30 graden. De komende vier weken zijn wij dus hier te vinden. Nu nog wachten totdat Paul geen last meer heeft van zijn nek…dan kunnen we gaan knallen op het water!!

Xxxxxx aan een ieder
van ons

Please specify a Flickr ID for this gallery